‘Het toestaan van taqiyye is ongeveer gelijk aan het vergoelijken van de grootste verschrikkingen’
In één van uw ‘peptalks’ zei u dat taqiyye in het Sunni geloof niet voorkomt, maar in het Sjiitische geloof wel.
Het zou in het Sjiitische geloof ook niet moeten bestaan. De huidige betekenis van taqiyye is bedrog, iets anders doen voorkomen dan het werkelijk is, anderen bedriegen. In een discussie zeg je bijvoorbeeld het één, maar je denkt iets heel anders. Dat heet taqiyye. Onze Meester (vrede zij met hem) heeft bedrog verboden. Zijn oorspronkelijke gedachte was: “Zij die bedriegen behoort niet tot ons.” Daarom neemt taqiyye in de Islamitische denkwereld geen plaats in. In de Sjiitische overlevering bestaat echter een uitspraak die luidt als volgt: “Als je degenen die niet de jouwen zijn niet bedriegt, ben je geen Sjiiet, geen Moslim.” Houd daarbij in je achterhoofd dat deze uitspraak is toegeschreven aan Imam Caferi Sadik, maar dit komt voort uit erg onbetrouwbare bron. Imam Cafer is een heel belangrijke imam voor hen. Hij is directe familie van Ehl-i Beyt (directe familie van de Profeet Mohammed, de Kalif Ali, Fatma, Hasan, Huseyin en andere nakomelingen uit deze lijn). Hij was ouder dan Ebu Hanife, maar tegelijkertijd een tijdgenoot van hem. Er wordt zelfs gezegd dat hij met de moeder van Ebu Hanife trouwde. Ebu Hanife was dus een tijdje zijn kind, en Imam Cafer leerde heel veel van hem. Ik acht het erg onwaarschijnlijk dat een imam een dergelijke uitspraak doet.
Dit aspect van de Sjiitische traditie wordt sinds kort voor alle Moslims gebruikt. Indien iemand een oprechte Moslim is, bedriegt hij geen anderen. Hij doet zich niet anders voor dan hij is. Hij zegt misschien niet alles, maar wat hij zegt is waar. Bediuzziman (Said Nursi) zegt: “Alles wat je zegt moet kloppen. Het is echter niet goed om alles wat klopt, uit te spreken.” Als dit taqiyye is, dan doet iedereen aan taqiyye. Een blinde rechter, is bijvoorbeeld inderdaad blind, maar het is niet juist om dit ook te zeggen. Als een staatsman bijvoorbeeld niet voldoet in zijn functie, dan is het waar dat hij tekort schiet. Maar misschien is het niet juist om dit ook te zeggen.
Als een oorlogsstrategie…
Zoals de speciale regels ten tijde van oorlog… Ten tijde van oorlog gelden op meerdere vlakken speciale regels. Je dient de vijand bijvoorbeeld strategisch te bedriegen, te misleiden. Ten tijde van oorlog zijn er dingen geoorloofd die dat onder normale omstandigheden niet zijn. Taqiyye mag niet worden toegestaan. Het toestaan van taqiyye is ongeveer gelijk aan het vergoelijken van de grootste verschrikkingen. Een Moslim mag niemand bedriegen. Een Moslim dient geen bedrieger te zijn, maar iemand die inspireert tot vertrouwen.
