dec 23, 2013 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, Uncategorized
Liefde is de meest directe en veiligste manier naar menselijke volmaaktheid. Het is moeilijk om de rang van menselijke perfectie te bereiken op manieren die geen liefde bevatten behalve dan door de erkenning van ” iemands aangeboren onmacht, armoede en vertrouwen op Gods Macht en Rijkdom en ijver op Zijn weg en dankzegging,” geen enkele andere manier is gelijk aan die van de liefde …
Het zien van de sporen van de Geliefde in de waaiende wind, de dalende regen, het kabbelende stroompje, de zoemende bij, het aanbreken van de ochtend en in de donkere nacht komt de minnaar tot leven. Het zien van de schoonheid van de Geliefde in alles om hem of haar heen, wordt de minnaar uitbundig. Het voelen van de adem van de Geliefde in elke windvlaag wordt de minnaar vreugdevol. Zo nu en dan de verwijten voelend van de Geliefde, maakt dat de minnaar kreunt van verdriet…
Als we niet de zaadjes planten voor liefde in de harten van de jongeren die we proberen te doen herleven door wetenschap, kennis en moderne cultuur, zullen zij nooit perfectie bereiken en zich volledig kunnen bevrijden van hun dierlijke verlangens…
Zelfs al hebben we andere gevoelens en gedachten, we zijn allemaal mensen van deze samenleving. Zelfs al hebben we niet dezelfde gemeenschappelijke fundamenten op bepaalde gebieden, we wonen allemaal op deze wereld en we zijn passagiers op hetzelfde schip. In dit opzicht hebben we veel gemeenschappelijke punten welke besproken en gedeeld kunnen worden met mensen van elk deel van de samenleving.
Mensen van het Hart
Mensen van het hart zijn het toonbeeld van nederigheid en bescheidenheid die toegewijd zijn aan een spiritueel leven. Vastbesloten om weg te blijven uit de smet van het materiële en spirituele leven. Altijd alert op het bedwingen van de lichamelijke verlangens van het lichaam en klaar om te strijden tegen het kwaad zoals, haat, verachting, gierigheid, jaloezie, zelfzuchtigheid en lust. Ze trachten altijd de hoogste achting te geven aan wat goed is, door te geven aan anderen van wat zij voelen over deze wereld en het hiernamaals en ze zijn altijd geduldig en voorzichtig.
Mensen van het hart zijn te druk met het vechten tegen hu n zelf en hun overtredingen om geïnteresseerd te zijn in de wandaden van anderen. Zij stellen daarentegen een voorbeeld voor anderen in hoe een persoon goed kan zijn, wat anderen leidt in het bereiken van hogere horizonnen. Ze sluiten hun ogen voor wat andere mensen verkeerd kunnen doen. Reageren met een glimlach naar hen die een negatieve houding tonen. Dergelijke mensen doen slecht gedrag teniet met vriendelijkheid, zodat er niemand verwond raakt, zelfs wanneer zij keer op keer verwondt raken.
Mensen van het hart overtreden de rechten van andere mensen niet, noch zullen zij wraak nemen. Zelfs in de meest kritieke omstandigheden hebben ze de neiging om zich rustig te gedragen en tot het uiterste zal doen wat een persoon van het hart moet doen.
“… De Gülen beweging heeft de vijand gedefinieerd als ‘attributen’ in plaats van als ‘voorwerpen. ” Met andere woorden, slechte eigenschappen zoals egoïsme, egocentrisme en bedrog dat de drievoudige vijanden van onwetendheid, armoede en verdeeldheid ondersteunen in het bijzonder in de islamitische wereld en in de wereld in het algemeen, kan alleen worden opgelost door de attributen van de “nieuwe mens” zoals liefde, heiligheid, en opmerkzaam redeneren. ”
Mustafa Gurbuz, Performing Moral opposition: Musing on the Strategy and Identity in the Gülen Movement
Ze beantwoorden kwade daden altijd met vriendelijkheid, en zien slechtheid als een kenmerk van het kwaad en behandelen degenen die hen hebben geschaad in het toonbeeld van deugd.
Mensen van het hart verliezen nooit hun kalmte noch zijn ze beledigd door degenen van wie harten verbonden zijn aan God. Als ze zien dat één van hun broeders of zusters in religie iets verkeerd doen, laten ze hen niet in de steek. Om verlegenheid te voorkomen zullen ze gekende fouten nooit in het openbaar brengen en ook persoonlijk niet bekend maken. Integendeel, zij nemen de schuld op zich en vragen zich af waarom zij getuige zijn van een immorele daad.
dec 21, 2013 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, Interviews, Soefisme, Uncategorized
(Uit het interview met Eyup Can, Zaman daily, augustus, 1995)
U verwijst regelmatig naar “ma’rifa” (kennis van God) als “hartcultuur.”
Kennis van God bestaat niet uit abstracte kennis; in zijn ware vorm wordt het getransformeerd tot liefde. We kunnen niet onverschillig blijven voor iemand waarin we hebben geloofd en die we daarna goed hebben leren kennen. Na geloof en kennis komt liefde. Liefde is de kroon op het geloof in God en op de kennis van hem. Liefde is voor iedereen, op zijn of haar niveau, toegankelijk. Liefde, dat nastreeft om zichzelf te verdiepen, beweegt zich altijd voort langs de horizon van “vergroting” en het vraagt: “Is er niet meer?” Aan de ene kant neemt de heilige kennis toe, hetgeen leidt tot het toenemen van liefde, hetgeen weer veroorzaakt dat de kennis nog verder toeneemt. Er wordt zo dus een opwaartse spiraal gevormd. Liefde neemt niet alleen toe in de naam van kennis, maar ook in de naam van liefde. Gedai zei: “Hoe meer ik mijn vinger in de honing van de liefde steek, hoe meer ik verbrand; geef me wat water.” Universeel licht verschijnt in de harten van degenen die dit water drinken en de weg naar het eeuwige leven wordt erdoor verlicht.
Uw boek “Kabin Zumrut Tepeleri” (in het Engels vertaald als “Key Concepts in the Practice of Sufism” ) is, naast dat het, met betrekking tot de stijl, zeer soefistisch is, gebaseerd op overdenkingen en vervoering…
Ik heb geprobeerd om de zaak op dat punt aan te kaarten. Het spirituele leven van de islam zou moeten worden beschouwd vanuit de benadering van de metgezellen van de Profeet. Imam Rabbani zegt: “We laten het pad van de metgezellen herleven.” Het laten herleven van het pad van de metgezellen werd echter volledig volbracht door Bediuzzaman. Het is nu ondenkbaar dat een dergelijke vernieuwingsactie ver kon liggen van het spirituele leven van de islam. De metgezellen leefden, als monniken in de nacht, een leven in liefde en aanbidding. Is het mogelijk om blind te blijven voor hun innerlijke levens?
Sommige mensen claimen dat de Risale-i Nur veraf staat van het soefisme. Klopt dit?
Nee. Als de Risale-i Nur zou worden uitgeknepen, zou je zien dat het spirituele leven van de islam en de soefistische waarheid er vanaf druipen. Ik denk dat de fout hier, het gevolg is van het vermengen van soefisme met derwisj-ordes (tariqa). Soefisme is het innerlijke leven van de islam; derwisj-ordes zijn instituten die in latere eeuwen zijn gesticht om dit leven te vertegenwoordigen en te leven. De ordes kunnen worden bekritiseerd. De Kadiris zeggen zelfs: “Hoorbare of luide recitatie is beter dan de stille recitatie van de Naqshis.” De Naqshis, die stille recitatie prefereren zeggen: “Omdat alles op de soefi-manier voornamelijk is gerelateerd aan het hart, is het niet nodig om het door luide recitatie bekend te maken.” Niemand raakt echter van streek door deze verschillen. Bediuzzaman heeft dit naar voren gebracht in de Risale-i Nur.
Kunt u enkele voorbeelden geven?
Hij zegt bijvoorbeeld in zijn Mathnawi al-Nuriya: “Overtref je dierlijke leven, maak je los van je stoffelijkheid en bereik de mate van leven van het hart en de ziel.” Hij wees symbolisch naar het leven van het hart en de ziel. Op hetzelfde moment legt hij in de Talwihat uitvoerig het nut en de risico’s van het opvolgen van een derwisj-orde uit. Elk instituut kan enkele defecten hebben. Zulke waarschuwingen betekenen niet dat hij zich tegen hen verzette. Verschillende ordes proberen het voorbeeld van onze Profeet te vertegenwoordigen in hun innerlijke levens en innerlijke werelden. Het is logisch dat er verschillende opvattingen en interpretaties zijn verschenen.
Kalbin Zumrut Tepeleri laat de gevoelens en gedachten van een inadequate persoon zien met een zwakke levensstijl. Deze zaken kunnen, als thema, eigenlijk altijd worden beschreven in het licht van de Risale-i Nur. In latere perioden van zijn missie, bijvoorbeeld in Lahikalar (boeken over communicatie tussen Bediuzzaman en zijn studenten en tussen de studenten onderling) benadrukt hij het belang van het bereiken van de hoogste graad van ascetisme, vroomheid en oprechtheid.
Soefisme is de manier om de “vriend” van God te zijn. Over het algemeen is iedereen de vriend van God. Degenen die hun voorgeschreven religieuze plichten vervullen en die zich onthouden van grote zonden zijn vrienden van God. Maar als we “vriend” op een bepaalde manier zeggen, krijgt het zijn eigen definitie. Om kandidaat te worden voor deze definitie, moet ons hart worden gestimuleerd en moet onze geest worden opgepoetst. Zoals we onze voeten gebruiken om te reizen, zo moeten we ook ons hart en onze geest gebruiken. Dit is mogelijk door te reizen door “de smaragden heuvels van het hart”, geleid door de diepste en meer verfijnde vermogens. Het maken van deze reis kan worden beschouwd als een vereiste voor het respectvol zijn ten opzichte van de goddelijke waarheden die zichtbaar zijn in het universum.
dec 21, 2013 | de ideale mens, geschreven DOOR Fethullah Gülen, Uncategorized
Geschreven door M. Fethullah Gülen
Geschiedenis heeft ons geleid tot de drempel van een nieuw tijdperk dat openstaat voor de openbaring van de Goddelijke gunst. Ondanks (of parallel aan) de wetenschappelijke en technologische vooruitgang, hebben de afgelopen twee of drie eeuwen een wereldwijde breuk gekend met traditionele waarden en, onder het mom van vernieuwing, een gehechtheid aan verschillende waarden en speculatieve fantasieën. Het is onze hoop, versterkt door veelbelovende ontwikkelingen, dat de volgende eeuw het tijdperk zal zijn van geloof en morele waarden, een tijdperk dat getuige zal zijn van wedergeboorte en herleving voor de gelovigen.
De nieuwe mens zal een balans vinden tussen diens hart en intellect.
Onder een aarzelende menigte die niet over een gezonde geest en gezonde redenering beschikt, zal een nieuw type mensen verschijnen. Deze mensen zullen evenveel op reden als op ervaring afgaan, en net zoveel belang hechten aan geweten en inspiratie als aan reden en ervaring. Zij zullen onuitputtelijk perfectie in alles nastreven, en een balans creëren tussen deze wereld en de volgende wereld. Ze zullen hun hart aan het intellect koppelen.
Deze mensen zullen niet gemakkelijk ontstaan. Elke geboorte is pijnlijk, maar deze gezegende geboorten zullen plaatsvinden en de wereld voorzien van een nieuwe, briljante generatie. Zoals wolken die zich lange tijd hebben verzameld uiteindelijk regen opleveren, en zoals het water aan de bodem ontsnapt, zo zullen de “bloemen” van deze nieuwe generatie ooit hun intrede doen.
Deze nieuwe mensen zijn integere individuen die, vrij van externe invloeden, zich onafhankelijk weten te redden. Geen enkele wereldkracht kan hen binden, en niets leidt ze af van hun doel. Ze zijn werkelijk onafhankelijk van elke wereldmacht en denken en handelen vrij, aangezien hun vrijheid evenredig is met hun dienstbaarheid aan God. In plaats van anderen na te doen, vertrouwen zij op hun eigen dynamiek die geworteld is in de diepte van de geschiedenis, en proberen zij hun oordeel te baseren op authentieke waarden.
Zij denken na, gaan op onderzoek uit, geloven, en lopen over van spiritueel genot. Terwijl zij de moderne voorzieningen ten volste benutten, verliezen zij hun traditionele en spirituele waarden nooit uit het oog bij het bouwen van hun eigen wereld.
Indien veranderingen en hervormingen gekoppeld zijn en afhankelijk zijn van onveranderlijke universele waarden, kunnen zij gretig worden omarmd. Anders vormen zij een overvloed aan speculatieve fantasieën die aantrekkelijk zijn vanwege hun nieuwheid en moderniteit. Met de zekerheid van deze onveranderlijke waarden, probeert de nieuwe man en vrouw altijd naar de toekomst te kijken om de donkere wereld te verlichten. De nieuwe man en vrouw zijn waarheidlievend en uiterst betrouwbaar en, ter ondersteuning van de waarheid, zijn zij bereid om indien nodig hun familie en thuis op te geven. Omdat zij zich niet hechten aan wereldse spullen, comfort en luxe, gebruiken zijn hun door God gegeven talenten om het mensdom te dienen en de zaden te planten voor een gelukkige toekomst. Vervolgens, met de hulp van God en altijd strevend naar succes dankzij Hem, zullen zij hun best doen om deze zaden te beschermen, zoals een kip zich over haar ei ontfermt. Hun hele leven staat in het teken van deze waarheid.
Om contact met de mensen te onderhouden en om te communiceren met de mensen (hun hoofd, hart en gevoelens) zullen de nieuwe man en vrouw de massamedia gebruiken en proberen een nieuw machtsbalans te vinden in gerechtigheid, liefde, respect en gelijkheid tussen de mensen. Zij zullen macht ondergeschikt maken aan recht, en nooit discrimineren op basis van huidskleur of ras.
Deze nieuwe mensen zullen diepgaande spiritualiteit, brede kennis, gezond verstand, wetenschappelijk temperament en wijze activisme combineren. Omdat zij nooit tevreden waren met de kennis die ze hadden, zullen zij hun kennis onophoudelijk vergroten – kennis van zichzelf, de natuur, en kennis van God.
Terwijl zij zichzelf vormen naar de universele deugdgietvorm, proberen zij tegelijkertijd de weg voor de ander te verlichten.
Uitgerust met goede zeden en deugden die iemand werkelijk menselijk maken, zijn deze nieuwe man en vrouw altruïsten die de menselijkheid liefdevol omarmen en indien nodig bereid zijn zichzelf op te offeren voor het welzijn van anderen. Terwijl zij zichzelf vormen naar de universele deugdgietvorm, proberen zij tegelijkertijd de weg voor de ander te verlichten. Ze steunen, verdedigen en bevelen het goede aan terwijl ze tevens proberen al het kwaad aan te vechten, te bestrijden en uit te roeien.
De nieuwe man en vrouw geloven dat Hij die hen het leven heeft geschonken dit gedaan heeft opdat zij Hem zouden kennen en aanbidden. Zonder een onderscheid te maken tussen het Boek van het Universum (waarin de Goddelijke Namen vermeld staan en derhalve naar Hem verwijzen, met een “trap” die naar Hem leidt) en De Heilige Schrift (de vertaling van het Boek van het Universum), beschouwen zij religie en wetenschap als twee manifestaties van dezelfde waarheid.
Zij zijn nooit reactionair. Zij gaan niet achter gebeurtenissen aan, daar zij de geschiedenismotor zijn die de gebeurtenissen initieert en vormt. Met gepast inzicht in hun tijdperk en de omringende omstandigheden, en met toewijding aan hun kernwaarden en blindelings vertouwen op God, zijn zij in een staat van ononderbroken zelfvernieuwing.
Deze nieuwe man en vrouw (deze mensen) zijn veroveraars en ontdekkers: ze veroveren zichzelf, gedachten, harten en ontdekken het onbekende. Voor hen is de tijd die niet geïnvesteerd wordt in het verder ontdekken van zichzelf en het universum weggegooide tijd. Terwijl zij, door middel van geloof en kennis, de sluiers weghalen die het ware gezicht bedekken, kunnen ze niet wachten om een stap verder te gaan. Met de boodschappen en antwoorden vanuit de Hemel, de Aarde en de Zee, reizen zij door totdat zij terugkeren naar hun Schepper.
Uit: Zamanin Altin Dilimi, Izmir 1997, p. 157-160
dec 21, 2013 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, Uncategorized
Geschreven door Fethullah Gülen
Beroemde Turkse dichter Mehmet Akif:
‘Het leven is alleen mogelijk door hoop.
De wanhopigen zijn verstoord en ongelukkig.’
Met gesloten ogen stel ik mij voor dat in mijn ‘land van hoop’ een gelukkige toekomst wordt voorbereid. Allerlei soorten schoonheid komen uit de hoeken van het bestaan en lopen doorheen de huizen en de straten, door de opvoedingsinstellingen en de plaatsen van eredienst en de kazernes. Zij worden weerkaatst in de kamers van onze huizen, zij omvatten ons in de vorm van een lichtvloed. Als zij samen met kleuren voorkomen, vormen zij regenbogen, waar ik voortdurend onder loop, om dit ‘op te zetten’ in mijn ogen en mijn ziel als een blijvende boog van geluk.
Terwijl we in één seconde doorgaan onder elke boog die met een werelds doel werd opgezet, leek het onmogelijk om door te lopen onder de hemelse boog die boven ons uit troont. Hieronder voelen we ons leven verenigd met het geheel der schepping in een eindeloze stroom. Wij zien, vol genoegen, hoe de dingen na een korte rustpauze terugvloeien rondom ons om te groeten. Dan worden ze door andere vervangen. Wij worden vervoerd door het immateriële genoegen dat stroomt uit deze voortdurende stroom der dingen en de intimiteit tussen hen en ons.
Bomen zwaaien zachtjes in een bries. Heuvels zijn groen en schitterend. Schapen grazen overal, blaten en mekkeren. Grote en kleine dorpen zijn verspreidt op de hellingen, in de vlakten en de valleien. Wij genieten van de waarneming van hun samenwerking en hun bijdrage tot een universele harmonie en merken op dat een heel leven niet volstaat om al deze genoegens te vertolken.
Deze kleuren, lichten en geluiden, deze levendigheid, komt uit de borst van het bestaan. Zij worden weerkaatst in de wereld van onze emoties. Wij voelen ons alsof wij luisteren naar de versregels die zijn samengesteld uit zoete dagdromen en herinneringen die in golven afkomen. Wij nemen het enorme boek der natuur in ons op en dit wekt in ons geestelijke genoegens op waarvan de hemel de zon bevat, de maan en de sterren. Waarvan de aarde bestaat uit de bergen, vlakten, tuinen, bossen en rivieren. Dit boek vult ons met onuitsprekelijk genoegen en vreugde en verheft ons tot de hogere sferen van het bestaan.
Elk seizoen lijkt het alsof we uit wéér een andere slaap der dood ontwaken en we vinden onszelf terug tegenover een kleurenpracht en verscheidenheid, van purper tot groen. We voelen ons gestreeld door briesjes die de aroma’s aanvoeren van bloemen, vruchten en granen.
Deze overweldigende panorama’s, die in de zielen het gevoel van schoonheid inplanten, verlichten zelfs de gedachten van pessimisten die alles steeds zien doorheen het venster van hun donkere ziel en overdonderd zijn door slechte gedachten en wantrouwen. De gelovige zielen: zij voelen in zich de tijd ‘stromen’, een echo van de melodie van het leven die in elk van hun cellen weerklinkt. De ochtenden kondigen zich bij hen aan met de zang van zachte briesjes, doorheen de bladeren der bomen, het geknabbel van beekjes, het getjilp van vogels en het geroep van kinderen. De zon die ondergaat wekt bij hen verschillende gevoelens van liefde en opwinding op.
De nacht voert hen mee, met verschillende flarden van muziek, doorheen de mysterieuze tunnels der tijd en de meest romantische spektakels der natuur; Elk spektakel dat we aanschouwen, binnen de horizon van het geloof en de hoop en elke stem die we horen, verwijdert de sluiers van onze zielen en voert ons doorheen paradijselijke valleien, schitterend, zacht, zuiver, sereen en aangenaam, waar de tijd oneindigheid verwerft. Deze vrede trekt ons aan naar fascinerende werelden, half gezien en half-niet gezien, die we sinds lang zien met de ogen van onze harten, alsof we ons achter een ‘kanten gordijn’ bevonden.
Op dit punt, waar de geest is meegevoerd door het genoegen der waarneming, blijft de tong stil, zijn de ogen gesloten en dringen er niet langer geluiden tot de oren door. Alles wordt vertolkt met de tong van het hart. Zuivere gedachten en gevoelens omvatten de mens, als een wolk van vreugde en opwinding. Tegenover zulke schitterende spektakels lijkt het de geest, van te wandelen in de paradijselijke tuinen.
dec 21, 2013 | democratie, geschreven DOOR Fethullah Gülen, Uncategorized
Steun voor democratie
(Uit het opinieblad VolZin. Fethullah Gülen: Turkse voorvechter van tolerantie Marianne Vorthoren, Opinieblad VolZin, nr. 15 van 2008, 07 augustus 2008)
In zijn benadering van de islam legt Gülen de nadruk
- op rationaliteit
- op een open en nieuwsgierige geest
- op tolerantie ten opzichte van verschillen en
- op pluralisme
Deze principes leiden bij hem juist tot steun voor de seculiere democratie. Barton:
“Voor Gülen betekent seculiere democratie de enige geschikte weg naar bestuur in de moderne staat. De Koran en soenna (de profetische traditie, red.) mogen dan wel duidelijk zijn over godsdienstige waarden waarover men moet nadenken en die men moet hooghouden in een staat, toch bevatten ze geen blauwdruk voor de politiek. De islam staat geen onveranderlijke vorm van regering voor, noch probeert hij daaraan vorm te geven. In plaats daarvan stelt de islam de basisprincipes op die verwijzen naar de algemene eigenschappen van een regering. Hierbij laat de islam het aan de mensen over om het type en de vorm van bestuur te kiezen, afhankelijk van tijd en de omstandigheden. Gülen komt vaak specifiek op voor democratie met als argument dat het de meest geschikte vorm van bestuur is in de moderne tijd en dat het volledig in overeenstemming is met de islam.”
Gülen ziet samenwerking met mensen van andere religies en levensbeschouwingen als een noodzaak:
“Los van hoe de aanhangers hun geloof in hun dagelijks leven in praktijk brengen, algemeen geaccepteerde waarden als liefde, respect, tolerantie, vergevingsgezindheid, genade, mensenrechten, vrede, broederschap en vrijheid zijn waarden die door religies verheven zijn. Deze waarden, althans de meeste ervan, kregen een zeer prominente plaats in de boodschap van Mozes, Jezus en Mohammed, vrede zij met hen allen, en in die van Boeddha, Zarathustra, Lao-Tze, Confucius en de hindoeprofeten.”
[divider]
Is het mogelijk om islam en democratie met elkaar te verzoenen? Wat vindt u ervan dat in de meeste islamitische landen geen sprake is van democratie? In hoeverre is dit een gemis volgens u?
(Uit het interview met Muslim World: The Muslim World, Special Issue, July 2005 – Vol. 95 Issue 3 Page 325-471)
“Als we het over islam en democratie hebben, moeten we niet vergeten dat het ene een Goddelijke, hemelse religie is, en het andere slechts een van de menselijke bestuursvormen. De primaire doelen van de religie hebben betrekking op universele zaken zoals geloof dienstbaarheid aan God, het kennen van God en het erop nahouden van een ethische levenshouding. Met zijn honderden verzen roept de Koran de mensen op tot het geloof, tot dienstbaarheid aan de Waarheid en tot het verkrijgen van een bewustzijn van het belang van het verrichten van goede daden door zich uit te strekken naar een dieper niveau van dienstbaarheid en tot een leven volgens ethische principes. ‘Geloven en rechtvaardige daden verrichten’, dat zijn de onderwerpen waar de Koran de nadruk op legt. Een ander onderwerp dat de Koran onder onze aandacht brengt is het bewustzijn dat God alles ziet wat wij doen. Al onze handelingen zouden wij moeten verrichten alsof wij deze verrichten voor het aangezicht van God. Daarnaast benadrukt de Koran het onderhouden van een gewetensrelatie met God en spoort hij de mens aan om zichzelf te sieren met goede en oprechte daden.
Democratie is geen bestuursvorm die op zichzelf staat. Je kunt zelfs stellen dat het een begrip is dat in hoge mate gecompliceerd en verwarrend is. Vanuit dit oogpunt gebeurt het niet zelden dat dit begrip ter sprake wordt gebracht in combinatie met een andere term. Het wordt vaak voorzien van nadere bepalingen als ‘sociaal’, ‘liberaal’, ‘christelijk’ of ‘radicaal’. Het komt in de praktijk nogal eens voor dat één van deze vormen van democratie de andere niet eens als democratie accepteert. Toch heeft men het vandaag de dag vaak over ‘democratie’ op zich, zonder te kijken naar de verschillende relaties en bepalingen van dat begrip. Als men daarentegen religie ter sprake brengt, dan kijkt men al gauw naar het politieke aspect ervan, zonder eerst te bekijken welke plaats dit aspect binnen de religie inneemt. En dit terwijl politiek niet meer is dan één van de vele terreinen waarover de islam uitspraken doet. Dit gegeven heeft geleid tot een groot aantal discussies rondom de vraag of islam en democratie al dan niet met elkaar gecombineerd of verzoend zouden kunnen worden.
Ook al lijken islam en democratie niet direct elkaars tegenpool te zijn, toch is het duidelijk dat er onderling serieuze verschillen bestaan. Volgens één van de opvattingen is de islam niet alleen een religie, maar ook een staatkundig systeem. Of het nu gaat om het persoonlijk leven, het gezinsleven of sociale, economische en politieke aangelegenheden, de islam heeft er immers een uitspraak over gedaan. De beperking van de islam tot het geloof en de aanbidding, wordt vanuit deze opvatting beschouwd als een verkleining van het gebied van zijn mogelijkheden tot interactie en interventie. Rondom deze zienswijze hebben zich allerlei nieuwe ideeën ontwikkeld die er toe hebben geleid dat men de islam uiteindelijk als een politieke ideologie is gaan beschouwen. Volgens sommigen heeft een dergelijke denkwijze de islam gedegradeerd tot de positie van ‘één van de vele politieke ideologieën’. Een dergelijke ideologische visie op de islam is echter volledig in strijd met de geest van de islam. De islam is namelijk volledig gebaseerd op het recht en hij zet, met de principes die hij voorschrijft, geen enkele partij onder druk. De islam komt zelfs openlijk in het geweer tegen deze onderdrukking en betoont zich een voorvechter van het handelen in overeenstemming met de algemene opinie (zij het wel op terreinen die openstaan voor de vorming van een algemene opinie). Het zou adequater zijn om de islam te presenteren als een element dat gebruikt kan worden om de democratie te completeren, in plaats van hem te beschouwen als een ideologie. Als de islam op deze wijze gepresenteerd zou worden, dan zou dit de plaatselijke vormen van democratie in de islamitische wereld verrijken en zou de mensheid geholpen zij bij het begrijpen van de relatie tussen de geestelijke en de materiële wereld. Ik geloof dat de islam de democratie zou kunnen verrijken, doordat hij voorziet in de vele behoeften van de mens die uiteindelijk met niets anders verzadigd kunnen worden dan door zich te wenden tot een Eeuwig Wezen.
Inderdaad, het is pijnlijk om te zien dat er in de islamitische wereld, en in het bijzonder in ons eigen land (Turkije), zowel onder hen die uit naam van de religie spreken als onder de voorvechters van de democratie, individuen zijn die dezelfde vergissing begaan. Religie en democratie kunnen namelijk nimmer met elkaar verzoend worden. Religie berust immers op de heerschappij van God, terwijl democratie gebaseerd is op de consensus van het volk. Ik vrees dat er in dit kader nog een vergelijkbaar onderwerp is dat verwaarloosd en vergeten wordt. Dit betreft de uitdrukking: ‘De soevereiniteit komt onvoorwaardelijk toe aan de natie.’ Deze uitdrukking houdt niet in dat de heerschappij van God Hem wordt ontnomen, waarna deze onvoorwaardelijk aan de natie toevalt. Integendeel, het houdt juist in dat, zoals alles door God aan de mens in bruikleen wordt toevertrouwd, ook de heerschappij door Hem van een enkel individu, een dictator of tiran kan worden afgenomen en kan of moet worden toevertrouwd aan de natie. Dat is in zekere zin ook de praktijk geweest gedurende de heerschappij van de rechtgeleide kaliefen.
Er is geen enkele twijfel dat God in kosmologisch opzicht macht heeft over alles. Wijzelf, onze ideeën en onze plannen zijn allen in de hand van de Almachtige. Dit betekent echter geenszins dat wij geen eigen wil, voorkeur of keuze hebben. Zoals de mens in zijn persoonlijk leven de verantwoordelijkheid kreeg over sommige van zijn keuzes, zo is hij ook verantwoordelijk gesteld voor zijn wil en keuzes met betrekking tot een aantal sociale en politieke aangelegenheden. Mensen die de mogelijkheden hebben de wetgevende en uitvoerende instanties te kiezen, kunnen op verschillende manieren hun stem uitbrengen. Zelfs gedurende de ‘Asr-i Saadet’ – de gelukzalige tijd van de profeet en de rechtgeleide kaliefen – was er geen eenduidige wijze voor het kiezen van het bestuur. De verkiezing van Abu Bakr (de eerste kalief) verliep op een andere wijze dan die van de tweede kalief, Omar. Bij de verkiezing van de derde kalief, Othman respectievelijk de vierde kalief, Ali werd wederom een andere methode gebruikt. Alleen God weet wat de juiste manier is.
Bovendien is democratie geen systeem dat niet kritisch tegen het licht gehouden en ter verantwoording geroepen mag worden. Als we kijken naar het proces waarbinnen de democratie zich heeft ontwikkeld, dan zien we dat er zaken scheefgroeiden, die vervolgens weer rechtgezet werden. Hier en daar is de democratie herzien, zodat men nu kan spreken over wel dertig verschillende vormen van democratie. Vanwege het slingerende spoor dat de democratie op de route van haar ontwikkeling achterliet, bezien sommigen dit systeem nog steeds met argwaan. Misschien is dit wel één van de redenen waarom de islamitische wereld nog steeds terughoudend is wanneer het om democratie gaat. Naast terughoudendheid is er ook nog het gegeven dat een aantal dictatoriale bestuurders de democratie als een bedreiging voor hun eigen positie beschouwen en liever gebruik maken van grof geweld. Ook dit vormt een belangrijke drempel voor de ontwikkeling van de democratie in een aantal islamitische landen.
Notice: Trying to access array offset on value of type bool in /www/wp-content/themes/Divi/epanel/custom_functions.php on line 499
dec 17, 2013 | Nieuws, Persberichten, Uncategorized
Fethullah Gülen heeft zijn condoleances geuit voor de legendarische Zuid-Afrikaanse leider Nelson Mandela.
Hieronder volgt Gülen zijn condoleance:
“Vandaag herdenken we het eervolle leven en erfgoed van Nelson Mandela, die zijn leven heeft geweid aan principes als vrede, democratie, rechtvaardigheid en gelijkheid. Zelfs in tijden waarin hij geconfronteerd werd met extreem moeilijke omstandigheden en vijandschap, heeft hij verzoening verkozen boven vergelding, waarmee hij getoond heeft hoe een waardevoller leven geleid kan worden.
Bij het herdenken van het leven die Mandela geleid heeft en de lessen die getrokken kunnen worden uit zijn leven, dienen we van deze gelegenheid gebruik te maken om weder
