feb 7, 2014 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, onderwijs, SEO taggen, Uncategorized
Geschreven door Fethullah Gulen
Kortom, onze drie grootste vijanden zijn onwetendheid, armoede en verdeeldheid. Onderwijs, ondernemerschap, en dialoog kunnen hiertegen strijden.
Er zijn al veel dingen gezegd en geschreven over onderwijs. We zullen dit onderwerp benaderen vanuit drie samenhangende invalshoeken: menselijk-psychologisch, nationaal-maatschappelijk en universeel.
We hebben eeuwenlang geleefd onder de serieuze invloed van het hedendaagse Westerse denken dat ongetwijfeld veel superieure aspecten kent. Het kent echter ook enkele gebreken die voornamelijk stammen uit de historische periode die het heeft doorlopen en uit de unieke omstandigheden die het heeft geschapen. In de Middeleeuwen, toen Europa onder een theocratische orde leefde, geregeerd door de kerk of door de kerk-aangewezen monarchieën, kwam het in contact met de islamitische wereld, met name door Andalusië en de kruistochten. Naast andere factoren opende dit de deur voor de renaissance en de hervormingsbewegingen. Samen met andere factoren zoals een tekort aan land, armoede, de drang om in groeiende behoeften te voorzien, en sommige eilanden zoals Engeland die van nature geneigd zijn tot zeetransport, leidde het tevens tot overzeese geografische ontdekkingen.
De primaire drang in al deze ontwikkelingen was het bevredigen van materiële behoeften. Toen de bijgaande wetenschappelijke studies zich in strijd met de kerk en middeleeuwse christelijke scholastiek ontwikkelden, werden de Europeanen geconfronteerd met een conflict tussen religie en wetenschap. Dit was er de oorzaak van dat religie zich afsplitste van de wetenschap en dat veel mensen braken met religie. Deze ontwikkeling leidde uiteindelijk tot materialisme en communisme. In de sociale geografie werd humaniteit geconfronteerd met de meest opvallende elementen uit de Westerse geschiedenis: wereldwijde exploitatie, een oneindig conflict gebaseerd op belangen, twee wereldoorlogen en de verdeling van de wereld in machtsblokken.
Het Westen heeft de wereld enkele eeuwen onder economische en militaire controle gehouden. In de afgelopen eeuwen heeft het conflict tussen religie en wetenschap vele intellectuele kringen beziggehouden. Bewegingen omtrent de Verlichting begonnen in de achttiende eeuw en beschouwden mensen slechts als hun geest. De daaropvolgende bewegingen, positivisme en materialisme, beschouwden de mens slechts als materiële of lichamelijke entiteiten. Het resultaat daarvan was dat spirituele crises elkaar opvolgden, de één na de ander. Het is niet overdreven om te zeggen dat deze crises en de afwezigheid van spirituele bevrediging de grootste factoren waren achter het belangenconflict dat de laatste twee eeuwen omhulde en dat zijn hoogtepunt bereikte in de twee wereldoorlogen.
Als bezitters van een geloofssysteem met een andere geschiedenis en essentie, hebben we enkele fundamentele zaken aan het Westen te geven, met wie we diepe economische, maatschappelijke en zelfs militaire relaties hebben, en aan de mensheid in zijn geheel. Bovenaan de lijst staan ons inzicht in en onze visie op de mensheid. In feite is deze visie niet exclusief voor ons of subjectief; het is eerder een objectieve visie die naar voren brengt wat mannen en vrouwen werkelijk zijn.
Een mens is een schepsel dat is samengesteld uit niet alleen een lichaam of verstand of gevoel of geest; hij of zij is eerder een harmonieuze compositie van al deze elementen. Een mens is een lichaam dat kronkelt in een net van behoeften. Hij of zij is ook een geest die meer subtiele en essentiële behoeften heeft dan het lichaam en die wordt gedreven door angsten betreffende het verleden en de toekomst en om antwoorden te vinden op vragen als: “Wat ben ik? Wat is deze wereld? Wat willen het leven en de dood van mij? Wie heeft me deze wereld ingestuurd en met welk doel? Waar ga ik heen en wat is het doel van het leven? Wie is mijn gids op deze wereldse reis?”
Bovendien is ieder mens een schepsel dat bestaat uit gevoelens die niet kunnen worden vervuld door de geest en een schepsel dat bestaat uit de geest waardoor hij of zij de essentiële menselijke identiteit verkrijgt. Een individu bestaat uit al deze dingen. Als er met een man of een vrouw, waar alle systemen en verrichtingen om draaien, rekening wordt gehouden en als hij of zij wordt beoordeeld als een schepsel dat uit al deze aspecten bestaat en als aan al zijn of haar behoeftes is voldaan, zal hij of zij het ware geluk kunnen bereiken. Op dit moment is de ware menselijke vooruitgang en ontplooiing met betrekking tot ons essentiële zijn, alleen mogelijk door educatie.
Om het belang van educatie te bevatten, hoef je alleen maar te kijken naar een verschil tussen dieren en ons. Aan het begin van de reis door de wereld van geesten, die zich uitstrekt tot in de eeuwigheid, in het aardse stadium, zijn we zwak, behoeftig en in de ellendige positie dat we bij alles op anderen moeten wachten. Dieren daarentegen, komen deze wereld in, of worden deze wereld ingezonden, alsof ze perfectie hebben bereikt in een andere wereld. Binnen 2 uur of 2 dagen of 2 maanden na hun geboorte leren ze alles wat ze moeten weten, hun relatie met het universum en de wetten van het leven en ze beschikken over beheersing. Aan de andere kant is het zo dat het verwerven van de kracht om te leven en het vermogen om te werken ons 20 jaar kost, terwijl dit door een mus of een bij in 20 dagen wordt verkregen. Meer correct is, dat het hen wordt ingegeven.
Aan de andere kant moeten we alles leren als we deze wereld binnenkomen, omdat we onwetend zijn van de regels des levens. In feite kunnen we, in 20 jaar tijd of zelfs gedurende ons hele leven, nog altijd niet de volledige aard en zin van de regels en voorwaarden van het leven leren, of van onze relatie tot het universum. We worden naar hier gezonden in een zeer zwakke en hulpeloze vorm. We kunnen bijvoorbeeld pas na 1 of 2 jaar op onze voeten staan. Bovendien kost het ons bijna ons hele leven om te leren wat echt in ons belang is en wat niet. Alleen met de hulp van het maatschappelijke leven kunnen we ons richten op onze belangen en gevaar vermijden.
Dit betekent dat het onze essentiële taak is, als creatie met een zuivere aard die naar dit uitzonderlijke pension is gekomen, om stabiliteit en helderheid in gedachten, verbeelding en geloof te bereiken, zodat we een “tweede natuur” en een kwalificatie kunnen verwerven om ons leven in “de volgende, veel meer verheven werelden” kunnen voorzetten. Bovendien hebben we, door onze taken als dienaren uit te voeren, de plicht om ons hart en ziel te laten functioneren en om al onze aangeboren vermogens te activeren. Door onze innerlijke en uiterlijke werelden, waar ontelbare mysteries en puzzels resideren, te omarmen, moeten we het geheim van het bestaan doorgronden en dus opklimmen naar de positie van ware humaniteit.
Ten tweede heeft het conflict tussen religie en wetenschap en het daaruit ontstane product, materialisme, de natuur, net als de mensheid, gezien als een accumulatie van materiaal dat alleen is geschapen om onze lichamelijke behoeften te vervullen. Als resultaat hiervan ondergaan we nu wereldwijde milieurampen.
Overweeg het volgende: Een boek is de materiële manifestatie van het “spirituele” bestaan in de gedachten van de schrijver door het gebruik van woorden. Er is geen strijd tussen deze twee manieren om dezelfde waarheid en inhoud te uiten in twee verschillende “werelden”. Op dezelfde manier heeft een gebouw een spiritueel bestaan in de geest van de architect, “lot of predeterminatie” in de vorm van een plan, en een bouwwerk in de vorm van materiële existentie. Er bestaat geen conflict tussen de manieren waarop dezelfde betekenis, inhoud en waarheid van deze drie verschillende werelden worden geuit. Zoeken naar conflicten is niets meer dan verspilde moeite.
Er kan evenzo geen conflict zijn tussen de Koran, het goddelijke Schrift, (afkomstig van Gods kenmerk het spreken), het universum (afkomstig van Zijn kenmerken van kracht en wilskracht) en de wetenschappen die dat onderzoeken. Het universum is een machtige Koran, voortgekomen uit Gods kenmerken van kracht en wilskracht. Met andere woorden, het is, als we deze omschrijving mogen gebruiken, een grote, gecreëerde Koran. In ruil daarvoor, het is tenslotte een expressie van wetten van het universum in een andere vorm, is de Koran een universum dat is gecodificeerd en opgetekend. In de ware zin van het woord verzet religie zich niet tegen de wetenschap en wetenschappelijk werk en religie beperkt beide ook niet.
Er wordt tegenwoordig beweerd dat religie tweedracht zaait en de weg opent naar het vermoorden van anderen. Niemand kan echter ontkennen dat het niet de religie, en zeker niet de islam, is die heeft geleid tot de genadeloze exploitatie van de laatste paar eeuwen, en in het bijzonder de oorlogen en revoluties van de twintigste eeuw die honderden miljoenen mensen hebben gedood en zelfs nog meer daklozen, weduwen, wezen en gewonden hebben achtergelaten. Wetenschappelijk materialisme, een visie op het leven en de wereld die zich heeft afgescheiden van religie, en een botsing van belangen hebben geleid tot deze exploitatie.
Het dienen van de mensheid door middel van educatie.
Onderwijs is altijd al de meest belangrijke weg geweest naar het dienen van ons land. Nu we leven in een mondiaal dorp is het de beste manier om de mensheid te dienen en om de dialoog met andere beschavingen in te stellen.
Het volgende hangt hiermee samen. Er is een gezegde onder de mensen: “Een buur heeft de as van zijn of haar buren nodig.” Als je geen as hebt dat anderen nodig hebben, zal niemand enige waarde aan je hechten. Zoals hierboven aangegeven, hebben we meer aan de mensheid te geven dan van de mensheid te nemen. Vandaag de dag hebben vrijwilligersorganisaties en niet-gouvernementele organisaties bedrijven en stichtingen opgericht die anderen vol enthousiasme dienen. De massale acceptatie van de educatieve instellingen die over de hele wereld zijn verspreid, en die ondanks de grote financiële tegenslagen die ze hebben gehad, en ondanks het concurreren met en het vaak overtreffen van hun Westerse collega’s in een korte periode, zou het bewijs moeten zijn dat hetgeen we hebben beweerd, niet kan worden ontkend.
Kortom, onze drie grootste vijanden zijn onwetendheid, armoede en verdeeldheid. Onderwijs, ondernemerschap, en dialoog kunnen hiertegen strijden. Als onwetendheid het meest serieuze probleem is, moeten we dat bestrijden met onderwijs. Onderwijs is altijd al de meest belangrijke weg geweest naar het dienen van ons land. Nu we leven in een mondiaal dorp is het de beste manier om de mensheid te dienen en om de dialoog met andere beschavingen in te stellen.
Ten eerste is educatie een humane dienst omdat we hiernaartoe zijn gezonden om te leren en om beter te worden door middel van educatie. Een gezegde is: “De oude stand van zaken is onmogelijk. We moeten ofwel naar een nieuwe staat ofwel naar vernietiging.” Bediuzzaman verlegde de aandacht naar nieuwe oplossingen en naar de toekomst. Hij zei dat “controversiële onderwerpen niet zouden moeten worden besproken met Christelijke spirituele leiders,“ en hij opende zo dialogen met leden van andere religies. Net als Jalal al-Din al-Rumi, die zei: “Eén van mijn voeten staat in het centrum en de andere voet staat in 72 rijken die als omtrek fungeren”, trok hij een wijde cirkel die alle monotheïsten omvat. Implicerend dat de dagen van bruut geweld over waren, zei hij: “Een overwinning met beschaafde personen is een overwinning door overreding,” waarmee hij aangaf dat de dialoog, overtuiging en het gesprek gebaseerd op bewijs, essentieel zijn voor degenen onder ons, die ernaar streven om de religie te dienen. Door te zeggen “humaniteit zal zich in de toekomst zal richten op kennis en wetenschap en in de toekomst zullen de rede en het woord regeren,” moedigt hij kennis en het gesprek aan. Uiteindelijk trok hij, nadat hij de politiek en directe politieke bemoeienis aan de kant had geschoven, de hoofdlijnen van ware religieuze en nationale dienstverlening in deze tijd en in de toekomst.
In het licht van zulke principes, heb ik mensen aangemoedigd om het land in het bijzonder te dienen, en de mensheid in het algemeen, door middel van educatie. Ik heb hen opgeroepen om de staat te helpen met het onderwijs en de opvoeding van mensen, door scholen te openen. Onwetendheid wordt verslagen door educatie, armoede door het bezit van kapitaal en interne schisma en separatisme door eenheid, dialoog en tolerantie. Maar, omdat elk probleem in het menselijk leven uiteindelijk afhangt van de mensen zelf, is educatie het meest effectieve vehikel, ongeacht of we een verlamd maatschappelijk en politiek systeem hebben, of een systeem dat opereert met de precisie van een klok.
Scholen
Nadat de overheid privéscholen had toegestaan, kozen veel mensen er op vrijwillige basis voor om hun vermogen te besteden aan het dienen van het land, in plaats van het door te geven aan de volgende wereld na een frivool bestaan. Ze deden dat in feite met hetzelfde enthousiasme als voor aanbidding. Het is voor mij onmogelijk om alles over de scholen die hier en in het buitenland geopend zijn, te weten. Omdat ik het openen van scholen alleen heb aangeraden en aangemoedigd, ken ik niet eens de namen van veel van de organisaties die de scholen hebben geopend of de plaatsen waar de scholen zijn gevestigd.
Ik heb deze zaak echter tot op zekere hoogte gevolgd in de pers en in de serie artikelen van achtenswaardige journalisten als Ali Bayramoglu, Sahin Alpay en Atilgan Bayar. Scholen zijn geopend plaatsen van Azerbeidzjan tot op de Filippijnen en van St. Petersburg (de hoofdstad van tsaristisch Rusland) tot Moskou (de hoofdstad van communistisch Rusland) en met de hulp en referentie van onze joodse medeburger en prominente zakenman Uzeyir Garih in Jakoetsk. Deze scholen zijn geopend in bijna alle landen, behalve in landen als Iran die geen toestemming geven.
De schrijvers en denkers die de scholen hebben bezocht verklaren dat deze scholen worden gefinancierd door Turkse vrijwilligersorganisaties. In velen hiervan of zelfs alle gevallen, zijn schoolgelden van studenten een belangrijk deel van deze financiering. Lokale bestuurders dragen, indien nodig, aanzienlijk bij met hulp bij de voorziening van land, gebouwen, directeuren en leraren. De leraren, die zijn toegewijd aan het dienen van hun land, hun volk en de mensheid, hebben hun betekenis in het leven gevonden in het dienen van anderen. Ze werken vol enthousiasme voor een laag salaris.
In eerste instantie waren enkele van onze functionarissen van deze buitenlandse missie aarzelend om hun steun te betuigen, omdat ze niet echt begrepen wat er gaande was. Vandaag de dag echter, steunen de meesten van hen de scholen. Naast de twee laatste Turkse presidenten, betuigden wijlen de eerzame Turgut Ozal, de eerzame Suleyman Demirel, de voormalige voorzitter van het parlement Mustafa Kalemli en voormalig minister van buitenlandse zaken Hikmet Cetin, hun steun door de scholen daadwerkelijk te bezoeken.
Het is passend om hier Ali Bayramoglu’s observaties te presenteren. Een journalist die veel van deze scholen heeft bezocht stelde: “Deze scholen geven geen religieus onderwijs en omvatten geen educatieve activiteiten in een religieuze omgeving, zoals wordt aangenomen. Ze zijn opgericht volgens het model van “Anadolu Hogescholen” met een superieure technische uitrusting en laboratoria. Lessen worden gegeven binnen het leerplan dat door het ministerie van onderwijs is opgesteld. Religieuze onderwerpen worden niet eens onderwezen.” Sterker nog, journalist Ali Bulac, die deze scholen heeft bezocht, vertelde over zijn impressie dat de toiletten met opzet niet sprankelend schoon werden gehouden, om het idee te vermijden dat bidden voortvloeit uit netheid. Activiteiten vinden plaats binnen het kader van de geldende wetten van elk land en van educatieve filosofie. In Oezbekistan bijvoorbeeld, krijgen leerlingen, nadat ze Turks en Engels in de voorbereidende klas hebben geleerd, natuurkunde in het Engels van Turkse leraren en maatschappelijke vakken in Oezbekistan van Oezbeekse leraren. Het doorgeven van religieuze kennis of religieus onderwijs is niet het doel.”
Lokale bestuurders zijn even gevoelig voor secularisme, of zelfs meer, als de Turkse overheid. Er wordt verklaard door onze verlichte journalisten zoals Alpay, Bayar en vele anderen op een manier die vergelijkbaar is met Bayramoglu’s observaties, dat deze landen niet de minste bezorgdheid voelen voor de toekomst van deze scholen. Sterker nog, op de openingsceremonies voor de school in Moskou, zei het hoofd van het Nationale Educatiekantoor in Moskou: “Er zijn twee belangrijke gebeurtenissen in de recente geschiedenis van Rusland. Eén van deze twee is de maanlanding van Gagarin. De andere is de opening van een Turkse school hier.” Hij omschreef het als een historische gebeurtenis.
feb 6, 2014 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, Uncategorized
Geschreven door M. Fethullah Gülen
Alleen zij die overlopen van liefde zullen de gelukkige en verlichte wereld van de toekomst opbouwen. Met een liefdevolle glimlach, een hart vol liefde, en ogen die liefde en de meest tedere menselijke gevoelens uitstralen – zij zijn de liefdeshelden die altijd liefdesberichten ontvangen van de opkomende en ondergaande zon en van de schitterende sterren.
De boosheid en woede van de liefdeshelden, die zichzelf onderscheiden met liefde in het behandelen van anderen, richt zich op discipline. Derhalve helpen zij anderen beter te worden en dienen zij de mensheid.
Criteria or Lights of the Way, Izmir 1998, Vol. 2, (12de editie), p. 108
feb 4, 2014 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, Soefisme
Wat is soefisme?
Soefisme is op vele manieren gedefinieerd. Sommigen zien het als Gods vernietiging van het individuele ego, de wil en het egocentrisme om het individu daarna spiritueel te laten herleven door het licht van Zijn Essentie. Een dergelijke transformatie resulteert in het besturen van de individuele wil door God, in overeenstemming met Zijn wil. Anderen zien het als een doorlopend streven naar het zichzelf zuiveren van alles dat slecht of zondig is om zo de deugd te verwerven. Junayd al-Baghdadi, een beroemde Soefi-meester, definieert het soefisme als een methode om je “de zelfvernietiging in God” en “de duurzaamheid of het leven met God” te herinneren. Shibli vat het samen als het altijd samen zijn met God of het in Zijn aanwezigheid zijn, zodat er geen aards of onaards doel op na wordt gehouden. Abu Muhammad Jarir omschrijft het als het weerstaan van verleidingen van het vleselijke zelf en van slechte kwaliteiten en als het verkrijgen van prijzenswaardige morele kwaliteiten.
Er zijn er die het soefisme omschrijven als het verder kijken dan de “uiterlijke” of oppervlakkige verschijning van dingen en gebeurtenissen en als het interpreteren van datgene wat er gebeurt in de wereld met betrekking tot God. Dit betekent dat een persoon elke daad van God beschouwt als een raam om Hem te “zien”, dat een persoon zijn leven leeft als een doorlopende poging om Hem te aanschouwen of te “zien” met een diep, spiritueel “zicht” dat onbeschrijflijk is in fysische termen en dat hij of zij een diep bewustzijn heeft van het constante toezicht van Hem. Al deze definities kunnen als volgt worden samengevat: Soefisme is het pad dat wordt gevolgd door een individu dat, nadat het is staat is geweest zichzelf te bevrijden van menselijke gebreken en zwakheden om zo goddelijke kwaliteiten te verkrijgen en God te behagen, in overeenstemming leeft met de eisen aan Gods kennis en liefde en met het resulterende spirituele genot dat erop volgt.
Soefisme is gebaseerd op het naleven van zelfs de meest “triviale” regels van de sharia om door te dringen tot hun innerlijke betekenis. Een ingewijde of reiziger op het pad scheidt nooit de uiterlijke naleving van de sharia van haar innerlijke dimensie en hij of zij zal daarom alle vereisten van zowel de uiterlijke als de innerlijke dimensies van de islam naleven. Door een dergelijke naleving, reist hij of zij in uiterste nederigheid en onderwerping richting het doel. Soefisme is een veeleisend pad dat leidt naar de kennis van God en dat geen ruimte laat voor nalatigheid of frivoliteit. Het vereist van de ingewijde dat hij of zij doorlopend streeft naar het verkrijgen van deze kennis, als een bij die vliegt van de korf naar de bloemen en van de bloemen naar de korf. De ingewijde zou zijn of haar hart moeten zuiveren van alle andere aanhechtingen; zou alle vleselijke neigingen, verlangens en begeertes moeten weerstaan; zou moeten leven op een manier die de kennis waarmee God zijn of haar hart weer tot leven heeft gebracht en heeft verlicht, weerspiegelt – altijd klaar om goddelijke zegen en inspiratie te ontvangen en om het voorbeeld van de Profeet Mohammed strikt te volgen. Ervan overtuigd dat de verbinding met en de aanhankelijkheid aan God de grootste eer is en van de grootste waarde is, moet de ingewijde zijn of haar eigen verlangens opgeven voor de eis van God, de Waarheid.
Na deze [inleidende] definities, zouden we het doel, het nut en de beginselen van het soefisme moeten bespreken. Het soefisme vereist de strikte naleving van alle religieuze verplichtingen, een sobere levensstijl en de verwerping van vleselijke verlangens. Door deze methode van spirituele zelfdiscipline, wordt het hart van het individu gezuiverd en worden zijn of haar vermogens en verstand aangewend op Gods manier, hetgeen betekent dat de reiziger nu kan beginnen te leven op een spiritueel niveau.
Soefisme maakt het ook mogelijk voor individuen, door de constante aanbidding van God, om het bewustzijn van zichzelf als volgeling van God te verdiepen. Door de verwerping van deze kortstondige, materiële wereld, evenals van de verlangens en emoties die de wereld voortbrengt, worden ze bewust gemaakt van de realiteit van de andere wereld, die zich heeft gericht op Gods Hemelse Prachtige Namen. Het soefisme staat het individu toe om de morele dimensie van zijn bestaan te ontwikkelen en het maakt de verwerving van een sterke, oprechte en persoonlijk ervaren overtuiging van de geloofsartikelen, die voordien slechts oppervlakkig werden geaccepteerd, mogelijk.
De beginselen van het soefisme kunnen als volgt worden gerangschikt:
- Het ware geloof in Gods Hemelse Eenheid bereiken en leven in overeenstemming met zijn eisen.
- Scherpzinnige aandacht besteden aan het Goddelijke Woord (de koran) en dan de geboden van de Goddelijke Macht en Wil, zoals zij betrekking hebben op het universum, gehoorzamen (de wetten van de schepping en het leven).
- Overstromen van Goddelijke Liefde en overweg kunnen met alle andere wezens in het besef (ontstaan uit Goddelijke Liefde) dat het universum een wieg van broederschap is.
- Voorrang of prioriteit verlenen aan het welzijn en het geluk van anderen.
- Handelen in overeenstemming met de eisen van de Goddelijke Wil, niet met de eisen van je eigen wil en leven op een manier die onze zelfvernietiging weerspiegelt in God en in het bestaan met Hem.
- Open staan voor liefde, spiritueel verlangen, verrukking en extase.
- In staat zijn om, door gezichtsuitdrukkingen, waar te nemen wat in het hart of de geest bestaat en in staat zijn om de innerlijke Goddelijke mysteries en bedoelingen van oppervlakkige gebeurtenissen waar te nemen.
- Spirituele plaatsen bezoeken, omgaan met mensen die de vermijding van de zonde bemoedigen en ernaar streven om dingen op Gods manier te doen.
- Tevreden zijn met toegestane pleziertjes en niet één stap doen in de richting van hetgeen niet is toegestaan.
- Continu worstelen met wereldlijke ambities en illusies die ons ertoe leiden te geloven dat deze wereld eeuwig is.
- Nooit vergeten dat redding alleen mogelijk is door de zekerheid of overtuiging van de waarheid van het religieuze geloof en gedrag, door de oprechtheid of zuiverheid van bedoeling en door de enkele wens om God te dienen.
Twee andere elementen kunnen worden toegevoegd: het verkrijgen van kennis en begrip van de religieuze wetenschappen, en het volgen van de geperfectioneerde, spirituele begeleiding van de meester. Deze elementen zijn allebei van aanzienlijke betekenis in de Naqshbandiyah soefi-orde.
feb 4, 2014 | beschuldigingen, Gulenbeweging, Nieuws, Persberichten
De Gülenbeweging in Nederland neemt afstand van een uitzending van het programma EenVandaag. In de uitzending van 30 januari wordt beweerd – zo luidt de aankondiging op de website van EenVandaag – dat de beweging betrokken zou zijn bij het indoctrineren van studenten. Alper Alasag, een woordvoerder van de beweging, is teleurgesteld over deze uitspraak: “Onderwijs is een groot goed, en vele mensen die bij de Gülenbeweging betrokken zijn, houden zich hier vanuit hun overtuiging op een positieve manier mee bezig, maar van indoctrinatie is absoluut geen sprake”.
Nadat vorig jaar het programma Nieuwsuur vergelijkbare beschuldigingen bracht, is een aantal studentenhuizen door de overheid grondig onderzocht. Na uitgebreid onderzoek concludeerde de Gemeente Amsterdam in juli 2013 dat het om gewone studentenhuizen gaat. De studenten in de huizen volgen allen opleidingen aan reguliere Nederlandse onderwijsinstellingen en de huisvesting staat volgens de Gemeente Amsterdam de integratie geenszins in de weg. Alper Alasag: “Er bestaan veel misverstanden over mensen die bij de Gülenbeweging betrokken zijn. Wij zijn al enige tijd bezig om duidelijk te maken wie we wel en vooral ook wie we niet zijn. Wij proberen op verschillende terreinen een positieve bijdrage te leveren aan de Nederlandse maatschappij. In de uitzending van EenVandaag herkennen wij ons geenszins”.
Over de betrokkenheid bij onderwijs
Alasag: “Mensen die bij onze beweging betrokken zijn, hebben samen met autochtone Nederlanders aan de wieg gestaan van een aantal scholen. Deze scholen zijn geen Koranscholen of ‘Gülen-scholen’, maar zijn gestoeld op het onderwijsconcept ‘wereldburgerschap’. Dit betekent de leerlingen in aanraking laten komen met andere culturen om te leren samenwerken en samenleven. Op deze scholen zitten niet alleen Nederlandse leerlingen van Turkse afkomst, maar soms wel meer dan 30 verschillende nationaliteiten. Op de scholen worden de leerlingen ook middels rollenspelen geleerd over de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen of van heteroseksuelen en homoseksuelen.”
Over de Gülenbeweging
De Gülenbeweging bestaat uit sociaal betrokken mensen die samen met anderen – met uiteenlopende culturele en religieuze achtergronden – willen werken aan een leefbare samenleving, met een belangrijke focus op onderwijs, dialoog, vrijwilligerswerk en ondernemerschap. De beweging is eind jaren 70 in Turkije ontstaan als een grassroots beweging van mensen die een voorbeeld nemen aan de ideeën en daden van de Turkse denker en islamgeleerde Fethullah Gülen. Aanhangers zijn in alle delen van de wereld te vinden, ook in Nederland. Voor meer informatie zie ook www.gulenbeweging.nl.
feb 4, 2014 | Corruptiezaak, Nieuws, Persberichten, Stand van zaken in Turkije
- Wat zijn de redenen voor de toegenomen spanningen tussen de AKP en de Gülenbeweging?
- Wat is de kijk van de Hizmetbeweging op politiek en politieke partijen?
- Hoe was de relatie met de AKP in het verleden en waarom is er nu sprake van zo’n groot conflict?
- Hoe zien de komende maanden eruit, wat kunnen we nog verwachten?
- Is er een gevecht tussen de AKP en de Gülenbeweging wat betreft de Gaza flotilla incident en het Midden-Oosten beleid van de Turkse overheid?
- Is de Gülenbeweging een alliantie met Israël en de V.S. aangegaan?
Deze en nog meer vragen worden beantwoord door Mustafa Yesil, de voorzitter van de Journalisten en Schrijvers stichting (GYV), waar Fethullah Gülen de erevoorzitter van is.
Klik hier voor de hele tekst (Engels).
jan 17, 2014 | geschreven DOOR Fethullah Gülen, Uncategorized
Geschreven door M. Fethullah Gülen
Waarom onderwijs?
Er is al veel gezegd en geschreven over onderwijs. Wij zullen dit onderwerp vanuit drie invalshoeken benaderen die met elkaar verbonden zijn: menspsychologische, nationaalsocialistische en universele.
Wij zijn degelijk onder de invloed geweest van het hedendaagse westerse gedachtegoed, dat ongetwijfeld gedurende verscheidene eeuwen vele prevalente aspecten heeft.Het heeft echter ook een aantal gebreken die stammen uit de historische periode die het beleefde en de unieke condities die het creëerde. In de middeleeuwen, toen Europa leefde onder een theocratische orde die geleid werd door de kerk of door kerkelijke monarchen, kwam zij in contact met de Islamitische wereld, vooral door de reconquista in Andalusië en de kruistochten. Naast andere factoren opende dit de deuren naar de renaissance en de hervormingsbewegingen. Samen met factoren als een tekort aan land, armoede, de drang om te voorzien in groeiende behoeften en de natuurlijk neiging van sommige eilandnaties tot zeetransport, leidde het ook tot geografische ontdekkingen overzee.
De basisdrijfveer in al deze ontwikkelingen was het bevredigen van materiële behoeften. Doordat de bijbehorende wetenschappelijke studies zich tegen de geest van de kerk en de middeleeuwse scholastiek ontwikkelden, werden de Europeanen geconfronteerd met een botsing tussen religie en wetenschap. Dit leidde ertoe dat religie zich afsplitste van de wetenschap en dat veel mensen afstand namen van religie. Deze ontwikkeling resulteerde tenslotte in de totstandkoming van materialisme en communisme. In sociale geografie, kreeg de mensheid te maken met de meest markante elementen van de westerse geschiedenis: wereldwijde exploitatie, onophoudelijke conflicten gebaseerd op eigenbelang, twee wereldoorlogen en de opdeling van de wereld in ideologische blokken.
Het westen heeft de wereld gedurende een aantal eeuwen onder zijn economische en militaire controle gehouden. In de recente eeuwen heeft dit conflict vele intellectuele kringen beziggehouden. De verlichting en zijn bewegingen, die in de achttiende eeuw begonnen, zagen het menselijk wezen alleen als een geest. Daaropvolgend zagen de positivistische en materialistische bewegingen hem alleen als een materiële en stoffelijke entiteit. Als gevolg hiervan volgden de spirituele crises elkaar op. Het is niet overdreven te stellen dat deze crises en de afwezigheid van spirituele voldoening de belangrijkste oorzaken zijn van de belangenbotsing die de afgelopen twee eeuwen in zijn ban hield en zijn hoogtepunt bereikte met twee wereldoorlogen.
Als opvolgers van een geloofssysteem met een andere geschiedenis en kern, hebben wij een aantal basiselementen die we het westen kunnen geven. En niet alleen het westen, waarmee wij diepgewortelde economische, sociale en zelfs militaire relaties hebben, maar ook aan de mensheid in zijn algemeenheid. Allereerst komt dan onze begrip van en blik naar de mensheid. Eigenlijk is onze zienswijze exclusief noch subjectief; integendeel, deze zienswijze is een objectieve zienswijze die naar voren brengt wat mannen en vrouwen in wezen zijn.
Een persoon is niet een schepsel dat bestaat uit louter een lichaam of geest of gevoelens of ziel; hij of zij is eerder een harmonieuze compositie van al deze elementen. Een persoon is een lichaam dat kronkelt in een net van behoeftes. Hij of zij is ook een geest die iets verfijndere en essentiële behoeften heeft vergeleken met het lichaam en wordt gedreven door zorgen over het verleden en de toekomst om antwoorden te vinden op vragen, zoals: “Wat ben ik? Wat is deze wereld? Wat zijn de verwachtingen van het leven en de dood van mij? Wie heeft me naar deze wereld gezonden en met welk doel? Waar ga ik heen en wat is het doel van leven? Wie is mijn gids in deze wereldse reis?”
Verder is elk persoon een schepsel met gevoelens die niet door de ratio bevredigd kunnen worden en een creatuur met geest, waarmee hij of zij, zijn of haar wezenlijke menselijke identiteit verwerft. Een individu bestaat uit al deze zaken. Wanneer een man of een vrouw, om wie alle systemen en inspanningen draaien, in ogenschouw wordt genomen en wordt beoordeeld als een schepsel met al deze aspecten en wanneer zijn of haar behoeftes worden ingevuld, zal hij of zij in staat zijn om het ware geluk te bereiken. Op dit punt is de ware menselijke vooruitgang en ontwikkeling in verhouding tot ons essentiële wezen alleen mogelijk met onderwijs.
Om het belang van onderwijs te begrijpen, hoeft naar slechts één verschil tussen de mens en de dieren gekekn te worden. Aan het begin van de reis, vanaf de geesteswereld die zich uitstrekt tot aan de eeuwigheid, is de mens zwak, behoeftig en zo afhankelijk dat hij voor alles op anderen moeten wachten. Dieren daarentegen komen op deze wereld alsof ze al in een ander rijk hun perfectie hebben verdiend. Binnen twee uur of twee maanden na hun geboorte leren ze alles dat ze moeten weten, hun relatie met het universum en de wetten van het leven, en zij worden er meesters in. Anderzijds, de kracht om te kunnen leven en de capaciteit tot werken, die ons twintig jaar kost om te verwerven, wordt door een mus in twintig dagen verwezenlijkt. Beter gezegd, ze worden ermee geïnspireerd.
Daartegenover moeten wij alles leren wanneer we in deze wereld komen, omdat we onbekend zijn met de regels van het leven. In feite, in twintig jaar of misschien wel gedurende ons hele leven zijn we nog steeds niet in staat de aard of betekenis van de regels van het leven volledig te achterhalen. Evenmin wat betreft onze relatie met het universum. We zijn in een zeer zwakke en hulpeloze toestand hierheen gezonden. Zo kunnen we pas na één of twee jaar op onze benen staan en duurt het bijna ons gehele leven om te leren wat nu echt in ons voordeel is en wat niet. Alleen met de hulp van een sociaal leven kunnen we ons richten op onze belangen en gevaar vermijden.
Dit wijst erop dat het onze wezenlijke taak is, als een schepsel dat naar deze tijdelijk verblijfplaats is gestuurd, om stabiliteit en duidelijkheid in denkbeelden, verbeelding en overtuiging te verwerven opdat we een ‘tweede natuur’ krijgen en ons daarmee kwalificeren om ons leven voort te zetten in ‘de volgende, meer hemelse sferen’. Daarnaast hebben wij, bij het uitvoeren van onze taken als dienaren, de plicht om onze harten en geesten in te zetten en al onze innerlijke vermogens te activeren. Door onze innerlijke en uiterlijke werelden, waar ontelbare mysteries en puzzels huizen, te omhelzen, kunnen we het geheim van het bestaan begrijpen en op deze wijze naar het niveau van de ware menselijkheid stijgen.
Ten tweede, het conflict tussen religie en wetenschap – en zijn product het materialisme – ziet de natuur als een menselijkheid, als een accumulatie van materieel, geschapen om alleen lichamelijke behoeften te bevredigen. Het gevolg hiervan is dat we nu een wereldwijde milieuramp meemaken.
Denk eraan: een boek is de materiële en woordelijke manifestatie van het ‘spirituele’ bestaan van de schrijver. Er bestaat geen botsing tussen deze twee wegen die dezelfde waarheid en inhoud in twee verschillende ‘werelden’ weergeven. Zo ook heeft een gebouw een spiritueel bestaan in het brein van de architect, ‘lot of voorbestemming’ in de vorm van een plan, een gebouw in de vorm van materieel bestaan. Er is geen conflict tussen de drie wegen waarop de verschillende werelden, in dezelfde betekenis, content en naar waarheid, uitgedrukt worden. Het zoeken naar een conflict is verspilde moeite.
Evenzo kan er geen conflict zijn tussen de Koran, het Goddelijke Geschrift, (afkomstig uit het Attribuut Spreken van God), het universum, (afkomstig van Zijn Attributen Macht en Beschikking) en de wetenschappen die hen onderzoeken. Het universum is een enorme Koran die afgeleid is van de Attributen van Macht en Beschikking. Met andere woorden, als de term geëigend is, is het één grote, geschapen Koran. In ruil daarvoor is de Koran, zijnde de expressie van de wetten van het universum in een andere vorm, een universum dat gecodeerd is en op papier is gezet. In zijn werkelijke betekenis, verzet religie zich niet tegen of beperkt ze wetenschap en wetenschappelijk werk niet.
Tegenwoordig wordt vaak gesteld dat religie conflicten veroorzaakt en de dood van mensen veroorzaakt. Echter, niemand kan ontkennen dat het niet de religie is, en vooral Islam niet, die heeft geleid tot de meedogenloze exploitatie in de laatste paar eeuwen, en vooral niet tot de oorlogen en revoluties van de twintigste eeuw die honderden miljoenen mensen hebben gedood en nog veel meer dan dat aantal zonder huis of haard, als weduwe, wees en gewond heeft achtergelaten. Wetenschappelijk materialisme, een levenswijze, en de wereld die zich heeft afgescheiden van religie en een botsing van belangen, hebben geleid tot deze exploitatie.
Mensheid dienen door middel van onderwijs
Een verwante kwestie is de volgende. In volkstaal is er een uitdrukking: ‘Een buur heeft behoefte aan de as van zijn of haar buren’. Wanneer je zelf geen as hebt waar anderen behoefte aan hebben, dan zal niemand enige waarde aan je hechten. Zoals boven genoemd, hebben wij de mensheid meer te geven dan we moeten nemen. Heden ten dage richten vrijwilligers- of non-gouvernementele organisaties bedrijven op en roepen stichtingen in het leven waarmee ze anderen op enthousiaste wijze dienstbaar zijn. De massale acceptatie van deze wereldwijd verspreide onderwijsinstellingen, vormt afdoende bewijs dat hetgeen wat we gezegd hebben niet ontkend kan worden. Dit ondanks de grote financiële problemen waarmee deze instellingen kampen en de concurrentie met de westerse collega’s waarbij ze die vaak binnen een zeer korte periode overtreffen. In het kort, onze drie grootste vijanden zijn onwetendheid, armoede en interne scheuringen. Kennis, werkkapitaal en samenwerking zijn wapens in de strijd tegen deze drie vijanden. Aangezien onwetendheid het meest serieuze probleem is, moeten we deze bestrijden met onderwijs. Onderwijs is altijd het meest belangrijke pad geweest om ons land te dienen. Nu we in een globaal dorp leven, is het de beste weg om de mensheid te dienen en om de dialoog te voeren met andere beschavingen.
Maar boven alles is onderwijs een menselijke dienst, omdat we hierheen gezonden zijn om te leren en vervolmaakt te worden door educatie. Met de volgende uitdrukking: “De oude situatie is onmogelijk. Of een nieuwe situatie of afbraak”, vestigde Bediuzzaman de aandacht op oplossingen en de toekomst. Door te zeggen dat “controversiële onderwerpen niet bediscussieerd moeten worden met christelijke geestelijke leiders,” opende hij dialogen met leden van andere religies. Zoals Jalal ad-Din al-Rumi, die zei: “Een van mijn voeten is in het centrum en de andere is in 72 gebieden zoals een passer,” trok hij een brede cirkel die alle monotheïsten in zich opneemt. Implicerende dat de dagen van bruut geweld voorbij zijn, zei hij: “Overwinning van beschaafde mensen geschiedt door overtuiging”. Zo wees hij erop dat dialoog, overtuiging en gesprekken die gebaseerd zijn op bewijs essentieel zijn voor degenen onder ons die de religie willen dienen. Door aan te geven dat “in de toekomst de mensheid zich op kennis en wetenschap zal richten en in de toekomst rede en het woord zullen regeren” moedigde hij kennis en het woord aan. Ten slotte, door politiek en directe politieke betrokkenheid opzij te zetten, zette hij de basislijnen uit voor ware religieuze en nationale dienstbaarheid. Voor nu, en voor in de toekomst.
In het licht van zulke principes, moedigde ik mensen aan om door middel van onderwijs het land in het bijzonder te dienen en de mensheid in algemene zin. Ik riep hen aan om de staat te helpen bij het opvoeden en onderwijzen van mensen door het openen van scholen. Onwetendheid is verslagen door onderwijs, armoede door werk en het bezit van kapitaal en de interne breuk en separatisme door eenheid, dialoog en verdraagzaamheid. Echter, zoals elk probleem in het menselijke bestaan uiteindelijk afhangt van de menselijke wezens zelf, is onderwijs het meest effectieve middel, ongeacht of we een verlamd sociaal en politiek systeem hebben of er één hebben dat werkt met de precisie van een klok.
Scholen
Nadat de regering particuliere scholen toestond, kozen veel mensen er vrijwillig voor om hun rijkdom te besteden aan het dienen van het land, in plaats van naar het hiernamaals te gaan na een losbandig bestaan. Eigenlijk deden ze dit met hetzelfde enthousiasme waarop ze hun gebed deden. Het is onmogelijk voor mij om alle scholen te kennen die geopend werden in Turkije en in het buitenland. Ik gaf namelijk alleen aanbevelingen en moedigde hiertoe aan, daarom ken ik de namen niet eens van de vele bedrijven die ze hebben geopend en ik weet niet eens waar de scholen gevestigd zijn.
Echter, heb ik deze kwestie tot op zeker hoogte in de pers gevolgd en de artikelen gelezen van gewaardeerde journalisten als Ali Bayramoglu, Sahin Alpay en Atilgan Bayar. De scholen zijn geopend in plaatsen die reiken van Azerbeidjaan tot de Filippijnen en van St. Petersburg (de hoofdstad van tsaristisch Rusland) tot Moskou (de hoofdstad van communistisch Rusland), en met de hulp van onze joodse medeburger en vooraanstaande zakenman Uzeyir Garih) tot Jakoetië. Deze scholen zijn bijna in alle landen geopend, behalve landen als Iran die er geen toestemming voor geven.
De schrijvers en denkers die de scholen bezochten, verklaren dat deze scholen worden gefinancierd door Turkse vrijwilligersorganisaties. In vele scholen of zelfs in alle scholen, worden de collegegelden voor een belangrijk hierdoor gefinancierd. Lokale bestuurders dragen in belangrijke mate bij door het toewijzen van een gebied, gebouwen, directeuren en indien nodig docenten. De docenten die toegewijd zijn om hun land, natie en de mensheid te dienen en die de betekenis van het leven gevonden hebben in het anderen dienstbaar, werken zeer enthousiast en tegen een laag salaris.
Aanvankelijk was een aantal van onze ambtenaren op buitenlandse missies terughoudend om hun steun te verlenen omdat ze niet echt begrepen wat er gaande was. Echter, tegenwoordig steunen de meesten onder hen deze scholen. In aanvulling op de laatste twee presidenten van Turkije, wijlen eerwaarde Turgut Ozal en eerwaarde Suleyman Demirel, toonden voormalig voorzitter van het parlement, Mustafa Kalemli en voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hikmet Cetin hun steun door daadwerkelijk de scholen te bezoeken.
Het is gepast om hier de bevindingen van Ali Bayramoglu, een journalist die veel van deze scholen bezocht, weer te geven. Bayramoglu: “Deze scholen geven geen religieuze educatie of omringen onderwijskundige activiteiten niet met een religieuze omgeving, zoals werd verondersteld. Ze zijn gevestigd volgens het model van ‘Anadolu middelbare scholen’ met superieure technische uitrusting en laboratoria. Lessen worden gegeven binnen het curriculum dat wordt geformuleerd door het ministerie van Nationaal Onderwijs. Religieuze vakken worden zelfs niet onderwezen.” Journalist Ali Bulac, die deze scholen heeft bezocht, vertelde dat toiletten bewust niet sprankelend schoon werden gehouden om te voorkomen dat er werd gedacht dat het gebed deze reinheid zou volgen. Activiteiten vinden plaats binnen het kader van de geldende wetten van elk land en de daar geldende onderwijsfilosofie. In Oezbekistan bijvoorbeeld, doceren Turkse docenten in het Engels de wetenschappen terwijl de Oezbeekse docenten in het Oezbeeks de sociale vakken doceren – nadat ze in de voorbereidende klas Turks en Engels hebben geleerd. Het doorgeven van religieuze kennis of religieus onderwijs is niet de doelstelling.”
Lokale bestuurders zijn net zo gevoelig voor secularisme, of zelfs meer, dan de Turkse regering. Het is uitgelegd door onze verlichte journalisten zoals Alpay en Bayar en vele anderen op een manier zoals Bayramoglu dat deed: dat deze landen zich terecht niet in het minst zorgen maken over deze scholen. In een toespraak tijdens de openingsceremonie voor de school in Moskou zei het hoofd van het Moskouse Nationale Onderwijs Bureau: “Er zijn twee belangrijke gebeurtenissen in de recente geschiedenis van Rusland. Een ervan is de ruimtereis van Joeri Gagarin, de andere is de opening van een Turkse school hier.” Hij beschreef dit als een historische gebeurtenis.
